Sokakta yürürken, bir kafede otururken ya da sosyal medyada gezinirken aynı cümlelerle karşılaşıyoruz:
“Bu eğitim sistemiyle bir yere varamayız.”
“Toplum çok değişti.”
“Eskiden böyle miydi?”
Çoğumuz, olup bitenden rahatsızız. Eğitimden, toplumsal ilişkilerden, saygıdan, duyarlılıktan yakınıyoruz. Ama ne zaman “Peki ne yapabiliriz?” denilse, çoğu zaman sessizlik oluyor.
“Ben mi değiştireceğim?”
“Ne uğraşacağım şimdi?”
"Bana faydası ne?"
“Tatilimden olayım mı yani?” gibi cümlelerle geri çekiliyoruz.
Oysa küçük adımlar büyük farklar yaratabilir. Herkes elinden geleni yapsa, sadece kendi çevresine bile dokunsa, bu zincir genişler. Bir öğrenciye yol göstermek, bir gönüllü projeye katılmak, iyi niyetle örnek olmak bile kıymetlidir.
Ve şunu unutmamak gerekir: Eğer bir konudan şikâyetçiysen ama çözüm için hiçbir çaba göstermiyorsan, o sorunun bir parçası oluyorsun demektir.
Hiçbir şey bir anda düzelmez. Ama iyilik de, gelişim de, adım adım gelir. Yeter ki niyet edelim ve elimizden geleni yapalım.
Hiç yorum yok
Yorum Gönder